Herkesin hayatında en az bir defa yaşadığı bir durumdan bahsetmek istiyorum. Birinin size gelip sen bu değilsin, artık çok değiştin, manyak manyak davranıyorsun, delirdin sen, gibi sözler söylemesi. Bunu size söyleyen insanlar da ister sevdiceğiniz ister arkadaşınız olsun sizin uzun süre yüklerini üzerinizde taşıdığınız ve her zaman alttan aldığınız insanlardan bunları duyarsınız. O kadar uzun süre onlara susmuşsunuz, onlar için kimsenin yapamayacağı şeyleri büyük bir fedakarlıkla yapmışsınız ve değer vermişsinizdir ki sizin öneminizi anlamak yerine yaptıklarınızı sizin göreviniz gibi algılamışla, zamanla kendilerini değerli hissetmiş ve sizi değersizleştirmişlerdir. Aslına bakarsanız sizin yıllarca her zaman yanında olduğunuz arkadaşınızın sizden başka arkadaşı yoktur; sürekli fedakarlık yaptığınız sevgiliniz ilk defa çaba sarf etmeden birisi tarafından gerçekten koşulsuz sevilmiştir. Sevgiye ve ilgiye alışık olmayan bu tip değersiz insanlar sizin sevginiz ve fedakarlığınızla karşılaşınca, kendini ilk defa değerli ve iyi hissettiği için, bu gücü ilk kez sizde kullanırlar. Kimseye yapamadıkları nazı size yaparlar; kimseye veremedikleri tepkileri size verirler ve bunun karşısında siz gene alttan almaya devam ettiğiniz için sizin hep bu şekilde kalacağınızı düşünürler. Karşılığında size yaptıkları ufak bir iyiliği de hatta iyilik bile sayılmaz; örneğin ama geldiğinde kapıyı açmıştım; aradın beş saat sonra açmadım mı, hastayken sana ekmek almadım mı ekmek ama çorba filan değil yani yüzünüze çarparlar. Siz haliyle uzun süre dayandığınız için birden gerçekten manyaklaşmaya başlarsınız, eskiden evet dediğiniz şeylere hayır dediğiniz için değişmiş olursunuz, sen bu değilsin dediklerinde altında yatan metin sen bu değilsin ben artık seninle egomu tatmin edemiyorum seni kullanamıyorumdur. Bu nedenle sevgiyi fedakarlığı kaldıramayacak bünyelere boşuna emek harcamamanızı, sizi manyak edenlerle değil manyaklar gibi sevenlerle olmanızı dilerim…
