Bütün insanlar aynı dilde gülümser ve güzel bir gülüş karanlık bir eve giren güneş ışığına benzer. Oldukça severim bu sözü.. Hayatımızı bir gülüş değiştirebilir mi dersiniz? Mümkündür.. Şimdi size buna örnek oluşturacak güzel bir yazı alıntılayacağım.
“Küçük kız, hüzünlü bir yabancıya gülümsedi. Bu gülümseme adamın kendisini daha iyi hissetmesine sebep oldu.
Bu hava içinde yakın geçmişte kendisine yardım eden bir dosta teşekkür etmediğini hatırladı. Hemen bir not yazdı, yolladı.
Arkadaşı bu teşekkürden o kadar keyiflendi ki, her öğle yemek yediği lokantada garson kıza yüklü bir bahşiş bıraktı.
Garson kız ilk defa böyle bir bahşiş alıyordu. Aksam eve giderken, kazandığı paranın bir parçasını her zaman köşe basında oturan fakir adamın şapkasına bıraktı. Adam öyle ama öyle minnettar oldu ki. İki gündür boğazından aşağı lokma geçmemişti.
Karnını ilk defa doyurduktan sonra, bir apartman bodrumundaki tek odasının yolunu ıslık çalarak tuttu. Öyle neşeliydi ki, bir saçak altında titreyen köpek yavrusunu görünce, kucağına alıverdi.
Küçük köpek gecenin soğuğundan kurtulduğu için mutluydu. Sıcak odada sabaha kadar koşuşturdu.
Gece yarısından sonra apartmanı dumanlar sardı. Bir yangın başlıyordu. Dumanı koklayan köpek öyle bir havlamaya başladı ki, önce fakir adam uyandı, sonra bütün apartman halkı...
Anneler, babalar dumandan boğulmak üzere olan yavrularını kucaklayıp, ölümden kurtardılar.
Bütün bunların hepsi, beş kuruşluk bile maliyeti olmayan bir tebessümün sonucuydu. Bir gülümseme; sevginin ve insan olmanın anahtarıdır. Bir gülümseme iç dünyamızın güzelliklerini dışa yansıtır. Bir külfeti yoktur, fakat çok şey kazandırır.
Bir gülümseme vereni fakirleştirmeden, alanı zenginleştirir. Bir gülümseme; bir an sürer, bazen ise ebediyen yaşar.
Bir gülümseme; yorgun olan insanı dinlendirir, ümitsiz olana neşe ve hayat bahşeder. Bir gülümseme; ona ihtiyacı olanlara ilaç gibi gelir, sevgi köprülerini sağlamlaştırır, bazen bir hayat kurtarır, bazen bir savaşı da önler.
Bir gülümseme; sadaka yerine geçer, sevap kazandırır. Bir gülümseme; için hiç kimse, ona ihtiyaç duymadan yaşayacak kadar zengin ve kuvvetli değildir.
İki insan arasındaki en kısa mesafe gülümsemektir. Mutlu bir gülümseyişin yerini hiç bir tatlı söz tutamaz... Unutmayın..”